Szkolne procedury

SZKOLNE  PROCEDURY

POSTĘPOWANIA  W   SYTUACJACH  TRUDNYCH

OBOWIĄZUJĄCE W  ZESPOLE  SZKÓŁ W  TULCACH

 

 

Szkoła sprawuje opiekę i wspiera rozwój każdego ucznia. Podstawę do podejmowania stosownych oddziaływań wychowawczych i profilaktycznych stanowi program wychowawczo – profilaktyczny szkoły.  W celu właściwego reagowania w sytuacjach trudnych stosujemy stosowne procedury postępowania.

 

UCZEŃ MA TRUDNOŚCI W NAUCE

 

  1. Uruchomienie procedury pomocy psychologiczno – pedagogicznej dla ucznia mającego trudności w nauce, który nie posiada opinii Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej może nastąpić na wniosek: ucznia, rodziców ucznia, nauczyciela przedmiotu, wychowawcy grupy wychowawczej, specjalisty prowadzącego zajęcia z uczniem, poradni specjalistycznej.
  2. Rodzice zgłaszają się z uczniem na badania do Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej.
  3. Rodzice w Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej wyrażają zgodę lub nie, na ujawnienie opinii szkole.
  4. Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna, na podstawie przeprowadzonych badań, wystawia opinię o uczniu ze wskazaniem sposobu dostosowania wymagań zgodnie ze stwierdzonymi dysfunkcjami.
  5. Dyrektor szkoły powołuje zespół ds. specjalnych potrzeb edukacyjnych, który w oparciu o posiadaną opinię planuje formy pomocy dla ucznia dostępne w szkole tj.: zajęcia korekcyjno – kompensacyjne, zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze, konsultacje przedmiotowe, warsztaty psychoedukacyjne oraz szkolenia warsztatowe dla rodziców.

 

 

RAŻĄCE NARUSZENIE DYSCYPLINY NA ZAJĘCIACH LEKCYJNYCH

 

  1. Jeżeli uczeń w rażący sposób narusza dyscyplinę podczas zajęć lekcyjnych tzn. znacząco utrudnia lub uniemożliwia prowadzenie zajęć, nauczyciel może wezwać (za pomocą telefonu komórkowego lub poprzez inną dyspozycyjną w danym momencie osobę ) psychologa szkolnego lub zawiadomić sekretariat.
  2. Nauczyciel może podjąć decyzję o konieczności odosobnienia ucznia w celu zapewnienia klasie bezpieczeństwa  oraz dobrych warunków do nauki. Opiekę nad uczniem przejmuje wyznaczona osoba.
  3. Uczeń ma obowiązek zaliczenia zadanego materiału i uzupełnienia braków.

 

 

ŁAMANIE PRAWA PRZEZ UCZNIA W STOSUNKU DO NAUCZYCIELA

 

  1. Nauczyciel korzysta w związku z pełnieniem obowiązków służbowych z prawa do ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy państwowych (Karta Nauczyciela art.63).
  2. Łamanie prawa w stosunku do nauczycieli obejmuje zachowania takie jak: słowne groźby, zwerbalizowane lub w postaci sms-ów, zniesławienie wulgaryzmami, zastraszanie, szantaż, naruszanie nietykalności cielesnej, okradanie, niszczenie mienia prywatnego.
  3. Organ prowadzący oraz dyrektor są zobowiązani z urzędu występować w obronie nauczyciela, gdy ustalone dla niego uprawnienia zostaną naruszone.
  4. Uczeń ponosi odpowiedzialność za łamanie prawa w stosunku do nauczyciela według stosownych przepisów prawa.

 

UCZEŃ NIE REALIZUJE OBOWIĄZKU SZKOLNEGO Z POWODU WAGARÓW

 

Szkoła posiada system kontroli frekwencji uczniów – elektroniczny dziennik Librus.

  1. Wychowawca ucznia, który stwierdził dłuższą nieobecność bez usprawiedliwienia, powiadamia jego rodziców oraz dyrektora szkoły i psychologa szkolnego. W sytuacji braku kontaktu z rodzicami /prawnymi opiekunami/ bądź braku skuteczności interwencji podejmuje dalsze kroki.
  2. Następnie dyrektor zawiadamia pisemnie rodziców o zaistniałej sytuacji.
  3. Po upływie tygodnia, jeśli uczeń nie podejmuje realizacji obowiązku szkolnego, szkoła występuje do urzędu o nałożenie grzywny na jego rodziców, zgodnie z przepisami dotyczącymi egzekucji w drodze administracyjnej.
  4. Jeśli uczeń podejmie realizację obowiązku szkolnego wychowawca wraz z rodzicami określi sposób systematycznego kontrolowania frekwencji np. zeszyt kontroli.
  5. W przypadku rażących zaniedbań rodziców lub ich niewydolności wychowawczej, powtarzających się wagarów, psycholog szkolny w porozumieniu z wychowawcą klasy i dyrektorem szkoły, kieruje sprawę do specjalisty ds. nieletnich lub do sądu rodzinnego.

 

 

UCZEŃ ZNAJDUJE SIĘ W TRUDNEJ SYTUACJI MATERIALNEJ

 

  1. Wychowawca klasy, na podstawie swoich obserwacji, zgłasza do dyrektora szkoły potrzebę pomocy uczniowi.
  2. Dyrektor szkoły powołuje zespół ds. specjalnych potrzeb edukacyjnych, który analizuje sytuację ucznia.
  3. Zespół ds. specjalnych potrzeb edukacyjnych określa, a dyrektor szkoły zatwierdza, formy pomocy uczniowi i jego rodzinie (np. propozycja wsparcia z Ośrodka Pomocy Społecznej, zwolnienie z opłat za ubezpieczenie i niektórych innych, przygotowanie paczki świątecznej ze środków zebranych od sponsorów).

 

 

UCZEŃ JEST OFIARĄ WYPADKU

 

  1. Każdy pracownik szkoły, który zaobserwował wypadek lub któremu zgłoszono wypadek, natychmiast reaguje, powiadamiając o zdarzeniu pielęgniarkę szkolną, psychologa szkolnego i dyrektora szkoły.
  2. W przypadku zagrożenia życia (stan nieprzytomny) – pielęgniarka, pedagog szkolny lub dyrektor szkoły wzywa karetkę pogotowia, nawet bez uzyskania zgody rodziców.
  3. Pielęgniarka udziela pierwszej pomocy medycznej, a w przypadku jej nieobecności pomocy udziela odpowiednio przeszkolony pracownik.
  4. Szkoła  powiadamia rodziców ofiary wypadku oraz wychowawcę klasy o zajściu.
  5. Rodzice decydują o dalszym leczeniu dziecka.
  6. Opiekę nad uczniem podczas udzielania pomocy lekarskiej, ale bez możliwości udzielenia zgody na operację, sprawuje osoba wyznaczona przez dyrekcję.
  7. Pracownik szkoły, na polecenie dyrektora ustala okoliczności wypadku i spisuje protokół z zajścia.

 

ZAGROŻENIE NIEDOSTOSOWANIEM I DEMORALIZACJĄ

 

POLICJA PRZESŁUCHUJE UCZNIA PODCZAS ZAJĘĆ W SZKOLE

LUB ZATRZYMUJE NA ZAJĘCIACH W SZKOLE UCZNIA BĘDĄCEGO

NIELETNIM SPRAWCĄ CZYNU KARALNEGO

 

  1. Funkcjonariusz policji przedstawia dyrektorowi szkoły powód przybycia i okazuje legitymację służbową.
  2. Dyrektor zapisuje dane osobowe i numer legitymacji służbowej policjanta celem sporządzenia własnej dokumentacji.
  3. Psycholog szkolny lub nauczyciel sprowadza nieletniego do gabinetu dyrektora, gdzie policjant informuje go o przyczynach przybycia i czynnościach, jakie zostaną wykonane w związku ze sprawą np. przesłuchanie, zatrzymanie.
  4. Policja, dyrektor lub wyznaczony pracownik szkoły informuje rodziców nieletniego (opiekunów prawnych) o wykonanych czynnościach i zobowiązuje ich do przybycia do szkoły lub komisariatu policji, celem uczestniczenia w czynnościach.
  5. W przypadku braku kontaktu telefonicznego sporządza pisemną informację i przesyła do miejsca ich zamieszkania.
  6. W przypadku niemożności uczestnictwa rodziców w przesłuchaniu nieletniego, dyrektor wyznacza wychowawcę, nauczyciela lub psychologa szkolnego do uczestnictwa w czynnościach, które są przeprowadzane w szkole lub w jednostce policji.
  7. W przypadku zaistnienia przesłanek do zatrzymania nieletniego w Policyjnej Izbie Dziecka policjant informuje o tym rodziców oraz dyrektora szkoły.
  8. Przy realizacji czynności związanych z zatrzymaniem nieletniego ucznia na terenie szkoły należy zachować dyskrecję nie nagłaśniając sprawy.

 

UCZEŃ UCZESTNICZY W BÓJCE

 

  1. Każdy pracownik szkoły, który zaobserwował bójkę lub który został poinformowany o bójce – reaguje na nią i powiadamia o niej pielęgniarkę, psychologa szkolnego i dyrektora szkoły.
  2. Pielęgniarka szkolna udziela pierwszej pomocy medycznej uczestnikom bójki, a w przypadku jej nieobecności – szkoła wzywa lekarza.
  3. Psycholog szkolny lub pielęgniarka powiadamiają o bójce wychowawcę klasy oraz rodziców agresora i ofiary.
  4. W przypadku zagrożenia życia (stan nieprzytomny) – pielęgniarka, psycholog szkolny lub dyrektor szkoły wzywa karetkę pogotowia, nawet bez uzyskania zgody rodziców.
  5. Opiekę nad uczniem podczas udzielania pomocy medycznej, ale bez możliwości udzielenia zgody na operację, sprawuje osoba wyznaczona przez dyrektora szkoły.
  6. Decyzję o dalszym leczeniu dziecka podejmują rodzice poszkodowanego.
  7. Psycholog szkolny i wychowawcy klas przeprowadzają rozmowy z rodzicami obydwu stron oraz ze sprawcą i ofiarą bójki. Z rozmów sporządzają notatkę.
  8. Wychowawca udziela agresorowi nagany zgodnie ze statutem szkoły. W przypadku wszczynania kolejnych bójek przez agresora, z widocznymi skutkami pobicia – szkoła kieruje sprawę do specjalisty ds. nieletnich lub sądu rodzinnego, od postępowania których zależą dalsze losy sprawcy agresji czy przemocy.

 

UCZEŃ JEST OFIARĄ POBICIA

 

  1. Każdy pracownik szkoły, który zaobserwował pobicie lub który został poinformowany o pobiciu – reaguje natychmiast i powiadamia o nim pielęgniarkę, psychologa szkolnego i dyrektora szkoły.
  2. Jeżeli zdarzenie miało miejsce na terenie szkoły może być o nim powiadomiona także policja. Dokonuje tego pracownik wyznaczony przez dyrektora szkoły.
  3. Pielęgniarka szkolna udziela pierwszej pomocy medycznej ofiarom pobicia, a w przypadku jej nieobecności – szkoła wzywa lekarza.
  4. Psycholog szkolny lub pielęgniarka powiadamiają o pobiciu wychowawcę klasy oraz rodziców ofiary.
  5. W przypadku zagrożenia życia (stan nieprzytomny) – pielęgniarka, pedagog szkolny lub dyrektor szkoły wzywa karetkę pogotowia, nawet bez uzyskania zgody rodziców.
  6. Opiekę nad uczniem podczas udzielania pomocy medycznej, ale bez możliwości udzielenia zgody na operację, sprawuje osoba wyznaczona przez dyrektora szkoły.
  7. Decyzję o dalszym leczeniu dziecka podejmują rodzice poszkodowanego.
  8. Psycholog szkolny i wychowawca klasy przeprowadzają rozmowę z ofiarą pobicia oraz jej rodzicami. Z rozmów sporządzają notatkę.

 

 

UCZEŃ JEST SPRAWCĄ POBICIA

 

  1. Każdy pracownik szkoły, który zaobserwował pobicie lub który został poinformowany o pobiciu – reaguje natychmiast i powiadamia o nim pielęgniarkę, psychologa szkolnego i dyrektora szkoły.
  2. Pielęgniarka szkolna udziela pierwszej pomocy medycznej jeśli sprawca pobicia doznał obrażeń, a w przypadku jej nieobecności – szkoła wzywa lekarza.
  3. Psycholog szkolny lub pielęgniarka powiadamiają o pobiciu wychowawcę klasy oraz rodziców sprawcy.
  4. W przypadku zagrożenia życia (stan nieprzytomny) – pielęgniarka, psycholog szkolny lub dyrektor szkoły wzywa karetkę pogotowia, nawet bez uzyskania zgody rodziców.
  5. Opiekę nad uczniem podczas udzielania pomocy medycznej, ale bez możliwości udzielenia zgody na operację, sprawuje osoba wyznaczona przez dyrektora szkoły.
  6. Decyzję o dalszym leczeniu dziecka podejmują rodzice poszkodowanego.
  7. Psycholog szkolny i wychowawca klasy przeprowadzają rozmowę ze sprawcą pobicia oraz jego rodzicami. Z rozmów sporządzają notatkę.
  8. Wychowawca udziela sprawcy pobicia nagany zgodnie ze statutem szkoły.

 

UCZEŃ JEST OFIARĄ CYBERPRZEMOCY

 

  1. Każdy pracownik szkoły w sytuacji ujawnienia zjawiska cyberprzemocy informuje dyrektora szkoły i psychologa szkolnego.
  2. Psycholog szkolny wraz z wychowawcą ustala okoliczności zdarzenia oraz, jeśli to możliwe, sprawcę i zabezpiecza dowody. Ze swoich działań sporządzają notatkę.
  3. Dyrektor szkoły lub psycholog szkolny powiadamia rodziców ofiary o ustaleniach oraz informuje o możliwości zgłoszenia sprawy na policję. Z rozmów z rodzicami sporządza notatkę.
  4. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie sprawcy cyberprzemocy, dyrektor wyznacza osobę, która doprowadza do usunięcia kompromitujących materiałów (np. wspólnie z administratorem serwisu) oraz powiadamia o zdarzeniu policję lub sąd rodzinny.

 

UCZEŃ JEST SPRAWCĄ CYBERPRZEMOCY

 

  1. Każdy pracownik szkoły w sytuacji ujawnienia zjawiska cyberprzemocy informuje dyrektora szkoły i psycholog szkolnego.
  2. Psycholog szkolny ustala okoliczności zdarzenia, ustala sprawcę i zabezpiecza dowody.
  3. Dyrektor szkoły lub psycholog szkolny powiadamia rodziców sprawcy oraz sąd rodzinny lub policję. Z rozmów z rodzicami sporządza notatkę.
  4. Psycholog szkolny i wychowawca przeprowadzają rozmowę ze sprawcą, która ma na celu zobowiązać go do zaprzestania nagannego zachowania i usunięcia zdjęć lub filmów z internetu. Z rozmowy sporządzają notatkę.

 

UCZEŃ PALI PAPIEROSY

 

  1. Każdy pracownik szkoły, który zaobserwował zachowanie ucznia, mogące wskazywać na palenie przez niego papierosów, reaguje natychmiast powiadamiając wychowawcę, psychologa szkolnego, dyrektora szkoły.
  2. Wychowawca lub psycholog szkolny podejmuje interwencję profilaktyczną rozmawiając z uczniem oraz jego rodzicami oraz spisuje kontrakt, w którym określa konsekwencje dla ucznia w sytuacji łamania zasad.
  3. Realizacja kontraktu jest monitorowana przez wychowawcę.
  4. W sytuacji, gdy uczeń nadal pali papierosy i łamie zasady zawarte w kontrakcie proponowane jest podjęcie działań terapeutycznych.
  5. Jeżeli systematycznie powtarzają się przypadki, w których uczeń pali papierosy, co jest objawem demoralizacji i robi to także na terenie szkoły – dyrektor szkoły może powiadomić o tym policję (specjalisty ds. nieletnich) lub sąd rodzinny.

 

UCZEŃ JEST POD WPŁYWEM ŚRODKÓW  PSYCHOAKTYWNYCH

 

  1. Każdy pracownik szkoły, który zaobserwował zachowanie ucznia, mogące wskazywać na użycie środków odurzających, reaguje natychmiast i odizolowuje go od reszty klasy, pozostawiając go pod opieką innego pracownika szkoły oraz powiadamia o tym fakcie dyrektora szkoły, psychologa szkolnego oraz pielęgniarkę szkolną.
  2. Pielęgniarka udziela pierwszej pomocy medycznej, a w przypadku jej nieobecności –szkoła wzywa lekarza w celu stwierdzenia stanu trzeźwości lub odurzenia, ewentualnie udzielenia pomocy medycznej.
  3. W przypadku zagrożenia życia (stan nieprzytomny) – pielęgniarka, psycholog szkolny lub dyrektor szkoły wzywa karetkę pogotowia, nawet bez zgody rodziców.
  4. Podczas udzielania pomocy medycznej opiekę nad uczniem sprawuje osoba wyznaczona przez dyrektora szkoły, ale bez możliwości udzielania zgody na operację.
  5. Psycholog szkolny powiadamia wychowawcę klasy oraz rodziców ucznia o podejrzanym zachowaniu, wskazującym na użycie przez ucznia środków odurzających.
  6. Psycholog szkolny lub wychowawca klasy podejmują rozmowę z rodzicami ucznia na temat podejrzewania ucznia o użycie środków odurzających i zobowiązują ich do odebrania dziecka ze szkoły. Fakt ten odnotowują w swojej dokumentacji.
  7. Rodzice decydują o dalszym leczeniu swojego dziecka. Gdy rodzice odmówią odebrania dziecka, o pozostaniu ucznia w szkole, czy przekazaniu go do dyspozycji funkcjonariuszom policji – decyduje lekarz, w porozumieniu z dyrektorem szkoły.
  8. W przypadku, gdy rodzice ucznia będącego pod wpływem alkoholu, narkotyków lub dopalaczy odmówią przyjścia do szkoły, a jest on agresywny, sieje zgorszenie albo zagraża zdrowiu czy życiu innych – psycholog szkolny, w porozumieniu z dyrektorem szkoły, zawiadamia właściwy dla rejonu szkoły komisariat policji.
  9. Rodzice ucznia podejmują decyzję o spisaniu kontraktu i określeniu zasad oraz konsekwencji wobec ucznia. O ich decyzjach zostaje powiadomiony wychowawca i psycholog szkolny.
  10. Realizacja kontraktu jest monitorowana przez wychowawcę.
  11. W sytuacji, gdy uczeń nadal sięga po środki odurzające i łamie zasady zawarte w kontrakcie proponowana jest terapia odwykowa.
  12. Jeżeli powtarzają się przypadki, w których uczeń znajduje się pod wpływem alkoholu lub narkotyków – dyrektor szkoły ma obowiązek powiadomienia o tym policji (specjalisty ds. nieletnich) lub sądu rodzinnego.

 

UCZEŃ JEST PODEJRZEWANY O POSIADANIE PRZY SOBIE SUBSTANCJI PRZYPOMINAJĄCEJ NARKOTYK

 

  1. Każdy pracownik szkoły, który podejrzewa, że uczeń posiada przy sobie substancję przypominającą narkotyk natychmiast reaguje i powiadamia o tym dyrektora szkoły, psychologa szkolnego oraz wychowawcę klasy.
  2. Pracownik szkoły, w obecności innej osoby, np. wychowawcy klasy, psychologa szkolnego, dyrektora lub innego pracownika szkoły – żąda aby uczeń przekazał mu podejrzaną substancję, pokazał zawartość torby szkolnej oraz kieszeni we własnej odzieży oraz innych przedmiotów budzących podejrzenie co do ich związku z poszukiwaną substancją.
  3. Pracownik szkoły nie ma prawa samodzielnie wykonać czynności przeszukania odzieży ani teczki ucznia. Może to zrobić tylko policja.
  4. Wychowawca klasy lub psycholog szkolny powiadamia rodziców o podejrzeniach i wzywa ich do niezwłocznego stawienia się w szkole.
  5. Jeżeli uczeń wyda podejrzaną substancję dobrowolnie, psycholog szkolny we współpracy z pracownikiem, który zaobserwował zdarzenie lub wychowawcą klasy, próbuje ustalić, w jaki sposób i od kogo uczeń nabył substancję. Z ustaleń tych sporządza dokładną notatkę, a wydaną przez ucznia, odpowiednio zabezpieczoną substancję przekazuje bezzwłocznie policji.
  6. W przypadku, gdy uczeń, pomimo wezwania, odmówi przekazania pracownikowi szkoły podejrzanej substancji – psycholog szkolny lub dyrektor szkoły wzywa policję, która przeszukuje odzież i przedmioty należące do ucznia.
  7. Jeśli policja znajdzie u ucznia podejrzaną substancję – zabezpiecza ją i zabiera do ekspertyzy oraz przejmuje dalsze postępowanie w tej sprawie.
  8. Rodzice ucznia podejmują decyzję o spisaniu kontraktu i określeniu zasad oraz konsekwencji wobec ucznia. O ich decyzjach zostaje powiadomiony wychowawca i psycholog szkolny.
  9. Realizacja kontraktu jest monitorowana przez wychowawcę.
  10. Jeżeli powtarzają się przypadki, w których stwierdza się, że uczeń posiada narkotyki –

dyrektor szkoły ma obowiązek powiadomienia o tym policji (specjalisty ds. nieletnich)

lub sądu rodzinnego.

                                                               

UCZEŃ JEST PODEJRZANY O KRADZIEŻ

 

  1. Każdy pracownik szkoły, który podejrzewa lub którego poinformowano, że uczeń dopuścił się kradzieży, natychmiast reaguje i powiadamia o tym dyrektora szkoły, psychologa szkolnego oraz wychowawcę klasy.
  2. Pracownik szkoły, w obecności innej osoby, np. wychowawcy klasy, psychologa szkolnego, dyrektora lub innego pracownika szkoły – żąda aby uczeń przekazał mu skradzioną rzecz, pokazał zawartość torby szkolnej oraz kieszeni we własnej odzieży oraz innych przedmiotów budzących podejrzenie co do ich związku z poszukiwaną rzeczą.
  3. Pracownik szkoły nie ma prawa samodzielnie wykonać czynności przeszukania odzieży ani teczki ucznia. Może to zrobić tylko policja.
  4. Wychowawca klasy lub psycholog szkolny powiadamia rodziców o podejrzeniach i wzywa ich do niezwłocznego stawienia się w szkole.
  5. Jeżeli uczeń wyda skradzioną rzecz dobrowolnie, psycholog szkolny, we współpracy z pracownikiem, który zaobserwował lub któremu zgłoszono zdarzenie albo wychowawcą klasy, próbuje ustalić, w jaki sposób i komu uczeń skradł poszukiwaną rzecz. Z ustaleń tych sporządza dokładną notatkę, a wydaną przez ucznia rzecz przekazuje bezzwłocznie policji.
  6. W przypadku, gdy uczeń, pomimo wezwania, odmówi przekazania pracownikowi szkoły skradzionej rzeczy –psycholog szkolny lub dyrektor szkoły wzywa policję, która, przeszukuje odzież i przedmioty należące do ucznia.
  7. Jeśli policja znajdzie u ucznia skradzioną rzecz – zabiera ją oraz przejmuje dalsze postępowanie w tej sprawie.

 

 

W przypadku, gdy uczeń jest zwolniony z udziału w nieobowiązkowych zajęciach edukacyjnych (np. religia, wychowanie do życia w rodzinie), rozpoczyna on lekcje w danym dniu godzinę lekcyjną później lub kończy jedną godzinę wcześniej. W sytuacji, gdy nieobowiązkowe zajęcia, z których uczeń został zwolniony odbywają się pomiędzy obowiązkowymi zajęciami edukacyjnymi, uczeń pozostaje pod opieką pracowników świetlicy szkolnej.

 

INNE SYTUACJE I ZAGROŻENIA

WYBRANE KATEGORIE PRZESTĘPSTW I CZYNÓW

KARALNYCH ŚCIGANYCH Z URZĘDU

 

  1. Z KODEKSU KARNEGO:

1) art. 158 par. 1 – udział w bójce lub pobiciu;

bójka – starcie fizyczne pomiędzy co najmniej 3 osobami, z których każda jednocześnie atakuje i broni się,

pobicie – napaść fizyczna, co najmniej 2 osób na jedną, strona atakująca zawsze posiada przewagę liczebną, strona atakowana nie dąży aktywnie do starcia, broni się jedynie przed atakami;

2) art. 207 – znęcanie psychiczne i fizyczne;

znęcanie psychiczne i fizyczne – działanie lub zaniechanie polegając na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dolegliwych cierpień moralnych, powtarzające się, albo jednorazowe, lecz intensywne i rozciągnięte w czasie,

3) art. 278 – kradzież;

kradzież – zabór cudzej rzeczy w celu przywłaszczenia, fizyczne wyjęcie rzeczy spod władztwa właściciela. Dotyczy to również przedmiotu pozostawionego przez niego w znanym mu miejscu w zamiarze późniejszego jej zabrania. Nie jest możliwa kradzież rzeczy znalezionej przez sprawcę lub jemu powierzonej;

4) art. 279 par.1 – kradzież z włamaniem;

kradzież z włamaniem – zabór rzeczy ruchomej celem jej przywłaszczenia dokonany po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia;

5) art. 280 – rozbój;

rozbój – kradzież połączona z użyciem przemocy wobec osoby lub groźbą natychmiastowego jej użycia albo dokonana poprzez doprowadzenie człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności (np. poprzez przewagę liczebną). Na równi z tym należy traktować sytuację, w której pokrzywdzony pod wpływem takiej groźby natychmiast wydaje przedmiot sprawcy;

6) art. 281 – kradzież rozbójnicza;

kradzież rozbójnicza – użycie przemocy wobec osoby lub groźby jej natychmiastowego użycia, albo doprowadzeniu człowieka do stanu bezbronności lub nieprzytomności w celu utrzymania się w posiadaniu rzeczy bezpośrednio po dokonaniu jej kradzieży. Kradzież rozbójnicza zachodzi w razie zaatakowania przez uciekającego złodzieja osoby próbującej odebrać mu skradzioną rzecz;

7) art. 240 par. 1 – nie zawiadomienie o przestępstwie, czynie karalnym;

nie zawiadomienie w sytuacji, gdy posiada się wiarygodną wiadomość o karalnym przygotowaniu albo usiłowaniu lub dokonaniu czynu zabronionego: eksterminacja, zamach na organ konstytucyjny RP, szpiegostwo, zamach na życie Prezydenta, zamach terrorystyczny, zabójstwo, sprowadzenie zdarzenia niebezpiecznego, piractwo, pozbawienie człowieka wolności, wzięcie zakładnika;

8) art. 270 – podrabianie dokumentów;

podrabianie dokumentów – działania polegające na używaniu za autentyczny, podrabianiu lub przerabianiu dokumentu lub używaniu takiego dokumentu jako autentycznego.

 

 

  1. Z USTAWY O PRZECIWDZIAŁANIU NARKOMANII:

 

1) posiadanie każdej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych;

2) udzielanie innej osobie, ułatwianie lub umożliwianie ich użycia oraz nakłanianie do użycia;

3) wytwarzanie i przetwarzanie środków odurzających.

 

  1. CZYN KARALNY A PRZESTĘPSTWO:

 

1) CZYN KARALNY – czyn zabroniony przez ustawę, którego sprawcą jest uczeń, który ukończył 13 rok życia, a nie ukończył 17 roku życia określony w artykułach

Kodeksu wykroczeń:

art. 51 zakłócanie porządku publicznego,

art. 62 znęcanie się nad zwierzętami,

art. 69 niszczenie i uszkadzanie znaków umieszczonych przez organ państwowy,

art. 74 uszkadzanie znaków lub urządzeń zapobiegających niebezpieczeństwu,

art. 76 rzucanie kamieniami w pojazd będący w ruchu,

art. 85 samowolna zmiana znaków lub sygnałów drogowych

art. 87 prowadzenie pojazdu przez osobę będącą po użyciu alkoholu,

art. 119 kradzież lub przywłaszczenie mienia o wartości do 250 zł,

art. 122 niszczenie lub uszkadzanie mienia, jeśli szkoda nie przekracza 250 zł.

 

2) PRZESTĘPSTWO – każde z wyżej wymienionych zachowań, którego sprawcą jest uczeń, który ukończył 17 rok życia.

3) W każdym przypadku popełnienia przez ucznia czynu karalnego – należy (zgodnie z ustawą o postępowaniu w sprawach nieletnich) zawiadomić policję lub sąd rodzinny, a w przypadku popełnienia przestępstwa przez ucznia ( zgodnie z ustawą kodeksu postępowania karnego ) – prokuratora lub policję oraz zastosować wobec tego ucznia określone w statucie szkoły konsekwencje dyscyplinarne.

 

METODY WSPÓŁPRACY SZKOŁY Z POLICJĄ

 

  1. W ramach pracy profilaktyczno – wychowawczej szkoła prowadzi systematyczną współpracę z policją w zakresie profilaktyki zagrożeń. Koordynatorami współpracy są:

1) ze strony szkoły – pedagog szkolny,

2) ze strony policji – specjalista ds. nieletnich właściwej dla rejonu szkoły jednostki policji, a także dzielnicowy, w rejonie którego znajduje się szkoła.

  1. Wyznaczeni do współpracy, pedagog szkolny z ramienia szkoły oraz specjalista ds. nieletnich i dzielnicowy z ramienia policji:

1) systematycznie się ze sobą kontaktują,

2) na bieżąco wymieniają się informacjami,

3) rozwiązują problemy związane z bezpieczeństwem i dobrem uczniów szkoły.

  1. W ramach współpracy szkoły z policją, pedagog szkolny:

1) ustala zasady współpracy szkoły ze specjalistą ds. nieletnich i dzielnicowym, organizuje z nimi spotkania dla nauczycieli i dyrekcji szkoły na temat zagrożeń młodzieży demoralizacją i przestępczością w lokalnym środowisku,

2) organizuje spotkania tematyczne młodzieży szkolnej ze specjalistą ds. nieletnich oraz dzielnicowym, jak np. odpowiedzialność nieletnich za popełniane czyny karalne, prawne aspekty przeciwdziałania narkomanii, wychowanie w trzeźwości itp.,

3) informuje policję o zdarzeniach na terenie szkoły noszących znamiona przestępstwa oraz zagrażających zdrowiu i życiu uczniów, a także o przejawach demoralizacji uczniów szkoły,

4) organizuje na terenie szkoły, we współpracy z policją, przedsięwzięcia adresowane do uczniów, nauczycieli i rodziców takie jak np. „Szkoła bez agresji”, „Narkotykom mówimy nie” itp. oraz koordynuje ich przebieg.